Инспириран од текстот: “Убавините на Св. Наум скапоцени“

Во скорешна посета на Св. Наум со странски гости баш се прашував кој управува со тој дел, бидејќи од посетата на повеќе места во Македонија испадна дека пристаништето и плажата во Св. Наум се најнечисти – прав црн бисер. Така убаво што се јави одговорниот за земање пари (можда е негово право) – за да го прозиваме за нечистотијата (како негова  одговорност). Евидентни се и неуредените киосци кој постанаа вистински дивоградби.

Можеби случајно еден од гостите изрази воодушевување од еден од возачите на кајче низ изворите кој не само што зборувал повеќе јазици, туку објаснувал повеќе од водич, за на крај да запее македонска народна песна при веслањето. Малку ме изваде од резилот зошто како да им го објасниш на гостите проблемот со нечистотијата. Можеби подобро еден ден пред да доаѓаме во Св. Наум со гости да си дојдем и го исчистиме сметот? А дека е можно да е чисто дури и без некој да ви плаќа огромни такси и плус и влезници најдобар пример е црквата Св. Богородица во Скребатно – кој не верува нека оди да види.


Да го искористам обраќањево и да се осврнам на новоизградените црквулиња (од бетон), вештачките водоскоци (на струја) и базенчиња (со индустриска вода), за кои мислам дека само ги нагрдуваат милениумски старите цркви и милиони години старите извори и езерца – кои се дел од рајот – кој има шанса да постане комерцијализиран пекол.

Н.П.

авторот познат на редакција