Пресреќен сум шо живеам во држава во која цела недела централно место во вестите е личност како Амди Бајрам. Пресреќен сум и ми идат да се покакам од радост шо мојата држава дозволила центар на вниманието да е чоек кој не ни знајт дал е чоек, кој на некој начин стигнал до пари и сега ги лечит комплексите со парталење и расфрлање пари, а истовремено е претставник на народ за кој самиот залижанко кажвит дека ради државата неговиот народ е најсиромав.

Препоептемнајсреќен сум шо мојата држава дозволила да бидит пратеник човекот за кого незнам дали постојт за мерење на интелектуален капацитет, а неговот изразвење е еднаквко на песничка на дете во градинка и му покажвит среден прст на маса луѓе шо си ги барет својте права без разлика дал се во право или не.

Ми идет да се самозапалам од среќа шо државава дозволила некој нарцис само ради магионичарски дејства да имат пари да прајт свадба на некое детенце во салата Борис Трајковски (гарант се превртвит во гробот зш чоекот беше преинтелегентен) со иљадници гости и тој исти кока колски, а сега пелистерски чоек да е надмен по медиумите и јавно да искажвит дека се посра од радост шо му дошол на гости премиерот на НСРМ, а сето то е потребно колку на баба шо и требит антибејби пилула.

Искинат од среќа сум шо во моментите кога во НСРМ владеат сиромаштија, убиства, кражби, на една национална телевизија над 15 минути централно место добоват пелистерката од Шутка да ни објаснит дека ја продолжил ромската традиција која идела од Индија. И се сетив. И во Индија женеа мрсулави деца во спортска сала, поминвејќи низ триумфална капија, клекнувајќи пред фонтата на Александар Македонски, традиција на какање во едно интервју од кое бар јас неможев да врзам три реченици. На секоја втора се прашвев пелистерката шо сакат да кажат.

Земјо отвори се, Македонијо покриј се, а мене аман дајте ми нешто ефикасно….варикина, солна киселина, акумулаторска или зејмиго Господе паметот да го заборам она шо го видов, а то го дозволи НСРМ. Алал да ти е државо. Без Амди и негојте комплекси стап во ЕУ и во НАТО. И молимте земјо не зинви да ме голтниш зш ќе ме повратиш зарди ова шо морам да го преживувам.

Не викам не. Можда имаше нешто и позитивно овде во целата работа посебно од страна на културата и се чудам како Министерството за култура при НСРМ не се појави како покровител или ак не појќе како помагател на една ваква културна манифастација.

Зш јас сум сигурен дека Амди ова него напрај за негов ќејф ами многу паметно ја спој традиција со модерното за да не воздигнит нас и истовремено да придонесит за поголема афирмација на старите обичаи на неговиот народ. Едноставно не потсети како то се праело во минатото.

Го спои шпренгувањето на амортизерите со двокатните, панорамски, некогашни автобуси во минатото на неговиот народ. И тогаш, како и сега, ковачите од неговиот народ со панорамски автобус оделе кај Ацета Коџамити и шпренговале амортизери и ковале железо за коњаницита негова, така да јас сватив дека ако не бил народот на Амдија, Александар ќе си останел Аце Пршката, а не Александар Велики.

Не потсети газозата како пред векој се собирале на свадба по 3000-4000 луѓе, како играле пред фонтани, како тогаш како и сега праеле свадба во модерни спортски сали каде собират 20 000 народ. Гарант било така.

Јас можам да кажам само дека препоептемнајмногу се воздигнав, т.е. ме воздигна Амди така да сега коплетно сум историско – културолошки образован за минатото на неговиот народ и секој ден ми излегвит слика како низ некогашните пустини се возат во панорамски автобуси. И морам да признам дека то кај мене предизвика намовнателно-ежително-плакателна реакција.

И ќе признам дека уште нешто научив. Досега мислев дека газозата е само за ждригање, а не и за клутурно-историски-традиниционални промоции. Народ со ваква газоза не треба да се плаши за својата ждригајнца, пардон, иднина.

ЏИМИ
[email protected]

*Изнесените ставови во рубриката „Отворена“ (писма – колумни) се лични ставови на авторите и редакцијата на OhridNews не сноси одговорност за изнесеното во нив.